si XanDeR

"Ang gwapo talaga n'ya!" sabay kurot ng kaklase kong si Fatima sa aking braso.
"Aray! Ano ba!"
"Si Xander!"
"Ha?! Sino'ng Xander?!"
"Si Xander my love. Yung Campus Crush! Oh my god!"
"Oist, baka tamaan ka ng kidlat jan!"
"Bilis, lumingon ka!"
"Ha? Ano ba?! Bakit naman?" Pilit akong pinalingon ni Fatima sabay hawak sa aking leeg.

Si Xander, kaklase ko sa Physics.

Ipinanganak si Xander na mayaman - malayo sa kinagisnan kong buhay. Siya ang tipo na mapapalingon ka't mabibighani sa taglay ng kagwapuhan. Maamo ang mukha. Parang anghel. Parang nakakatakot hawakan o lapitan man lang. Kahit daplis eh parang hindi ko magawa. Patingin-tingin na lang.

Napigilan ako. Natameme. Habang ang gagang si Fatima ay tumitili't tumatalon, sumasabay ang kabog ng aking dibdib sa kanyang ginagawa.

"Naku, akala ko kung sino," tanging nasabi ko. Deny.
"Asus! Sobra ka naman! Akala mo kung sino kang gwapo." Ang lokaret ino-okray ako.
"Sama mo naman makapagsalita!"
"'Di nga.."
"Eh totoo naman ah. Mas maraming pogi dun sa kabilang department o. Kung tutuusin nga eh mas gwapo ang tatay ko dun."
"Hmp! Panget ka!"
"Aba! Mas panget ka!"

Napigilan si Fatima. Napa-isip. Nakasimangot. Nagtatampo siguro sa akin.

"O s'ya, h'wag ka nang magtampo."
"He! Tumahimik ka!"
"Oo na, gwapo na ung Xander my loves mo."
"Talaga?!" Napangiti ang gaga. Sabay tili at lundag.

"Oo. Gwapo s'ya." Napa-isip ako.

Papunta kami sa opisina ng registrar para palitan ang iskedyul ng klase ko nung nangyari yun. Hindi batid ni Fatima na nagustuhan ko si Xander. Bawal kase yun dahil lumaki ako sa isang relehiyosong pamilya. Kung iisipin, baka dumeresto pa ang kaluluwa ko sa impyerno. Isa pa, tanging ako lang inaasahan ng inay sa aming magkakapatid. Bawal ang bakla sa pamilya. Napigilan ako. Natulala.

"Excuse me," si Xander.

Kinabahan ako.

Itutuloy...